Uit meer dan gemiddelde belangstelling ben ik op zoek gegaan naar de betekenis van het woord "democratie". Letterlijk vertaald is dat volksregering. Volk lijkt me duidelijk, regeren is besturen. In letterlijke zin is dat dus precies wat (onder meer) het college in Alkmaar doet. Leiding geven aan de stad, waaronder gehoor geven aan de wensen van de daar levende mensen.

Zelf heb ik daar een andere voorstelling bij. Binnen een democratisch stelsel wordt geluisterd naar de stemmen, niet alleen maar naar de eigen onderbuik. Het regeringspluche stoelt op 19 zetels, tegenover 18 van de huidige oppositie. Dat is een krappe meerderheid die wankel is zonder uitgebreide consensus of, waar het meer om draait, kadaverdiscipline. Zetels komen ook tot stand na afronding van de uitgebrachte stemmen. Wat ik graag zou willen weten, is hoe op basis van die stemmen de zetelverdeling zou zijn, of er dan een echte meerderheid is voor deze coalitie die met ijzeren kettingen lijkt te zijn gesmeed.

Waarbij ik echt wel begrijp dat binnen coalities concessies worden gedaan, of water bij de wijn. Dat kan een slap aftreksel worden, weinig smaakvol. Deze coalitie lijkt niet van roestvrij staal, eerder kadaverdiscipline. En kadavers associeer ik met meer dan lijken in de kast, vooral met rotting, een woord dat voortvloeit uit roten, stengels vochtig houden. Een rotting is ook een wandelstok, lees ik verder, van rotan, een buigzame houtsoort. Met een ander woord is dat flexibel, het tegengestelde van star.

Het zou van een echt democratisch gehalte getuigen, als er naast de meerderheidsstandpunten ook ruimte is om te luisteren naar tegengeluiden. Met een grondige, zorgvuldige afweging van voors en tegens, dus met besluitvorming op basis van argumenten, iets wat trouwens behoort te gelden voor elke partij. Zo niet, dan wordt het een dictatuur en dat is niet de bedoeling van het stelsel waarvoor ooit is gekozen. Al is het niet de gemakkelijkste weg, democratie.

Klaas Luchtmeijer